10/02/2007 - Pożegnanie Irlandii
Ostatnimi czasy musiałem podejmować w źyciu trudne decyzje, których konsekwencje mają ogromny wpływ nie tylko na chwilę obecną, ale też na całą przyszłoć. Nie źałuję ani jednej z nich i gdy do naszej świadomości dotarło, że wiza dla Tatiany ponownie została odrzucona, przyszedł moment na kolejną ważną decyzję. Postanowiłem z całą stanowczością, źe wracam do Polski i zostanę tak długo jak będzie trzeba. Po zamknięciu wszelkich kwestii formalnych w Irlandii, spakowaniu walizek, przyszedł moment na kilka refleksji. Pobyt na wyspie całkowicie zmienił moje życie i chociaź czasami miałem wątpliwości, to z pewnością zmiany te były na lepsze.
Kaźdy moment jaki przeźyłem w Irlandii był dla mnie lekcją. Nauczyłem się wiele o ludziach, przyjaźni, miłości i zaufaniu. Poznałem te dobre i złe strony ludzkiej natury. Cudownym uczuciem było wiedzieć, źe w tych najgorszych chwilach nie byłem sam. Serdeczne dzięki dla mojej kochanej żony Tatiany (która wykazała się nadprzyrodzoną cierpliwością i wytrwałością), rodzicom (którzy bezwarunkowo popierali wszystkie moje decyzje), przyjaciołom (Kasi, Maćkowi, Asi, Iwonce, Mariuszowi i Marysi), za to że zawsze wiedzieli co chciałbym usłyszeć i czego mi brakowało. Tyle tytułem wstępu ;)
Przed samym wyjazdem udało się zoragnizować aż dwa wieczorki pożegnalne. Wiadomo - było miło, zabawnie i ciekawie. Wszyscy wiedzą, źe kiedyś znów się tam zjawię, więc nikt nie odważył się naklnąć mi prosto w twarz. Dziękuję za wspaniałe prezenty, a kaźdy kto się zjawia, podziwia nasz piękny album (wiecie o co chodzi cio nie?). Wiem, ż e wszyscy chcieliby poznać Tatianę osobiście i obiecuję, że tak właśnie się stanie i w końcu się tam znajdziemy i będzie dokładnie tak jak powinno być, a w międzyczasie... łapcie chwile, jest ich tak niewiele!
